به گزارش قدس آنلاین، کمتر از یک ماه از پایان لیگ بیست و یکم فوتبال ایران گذشته و تیم ها فعالیت نقل و انتقالاتی خود را آغاز کردند؛ اما در همین مدت کوتاه اخبار عجیبی در این زمینه به گوش رسیده است.
قیمت بازیکنان درست مثل مواد غذایی، لوازم خانگی، خودرو، سکه و دلار سر به فلک کشیده و متاسفانه هیچ نظارتی از سوی مسئولان روی این مبحث وجود ندارد. بازیکنانی که در بهترین شرایط بیش از ۵۰۰ میلیون هم ارزش ندارند مبالغی بالای ۱۰-۱۵ میلیارد درخواست می کنند و باشگاه ها نیز انگشت به دهان می مانند و به جیب خالی خود نگاه می کنند!
بسیاری از باشگاه های صنعتی به راحتی خرج می کنند؛ البته در این میان پرسپولیس و استقلال هم به واسطه اینکه هیچ پولی از جیب مدیرعامل و هیات مدیره نمی رود در بیشتر مواقع تسلیم خواسته های بازیکن می شوند. شاید همین تسلیم شدن ها و شیوه فعالیت صنعتی ها بازیکنان را به این اطمینان رسانده که مبلغ درخواستی آن ها هرچقدر بالا باشد بازهم خواهان دارند.
در روزهای اخیر بسیاری از بازیکنان همزمان با استقلال و پرسپولیس مذاکره کردند؛ اما هنوز تصمیم نهایی نگرفتند که این تعلل چیزی جز حساب و کتاب برای دریافت پول بیشتر و نوعی بازارگرمی نیست! یکی از بازیکنان امید هم بعد از روزها صحبت با سرخابی ها سر از یک تیم دیگر درآورد!
این نشان می دهد که در حال حاضر هیچ چیز جز صفرهای مبلغ قرارداد برای بازیکنان اهمیت ندارد و نه پیشرفت مدنظر است و نه بازی برای تیم دوران کودکی.
در این فضا خرید بازیکن خارجی به صرفه تر است و حتی برخی از باشگاه ها خواستار افزایش تعداد سهمیه بازیکن خارجی شدند، چراکه توانایی خرید وطنی های گران را ندارند. اگر قرار است بازیکنان بی کیفیت ۲۰-۳۰ میلیارد دریافت کنند، باشگاه می تواند با یک چهارم این مبلغ بازیکن خارجی بگیرد؛ شاید کیفیت ها یکسان باشد؛ اما حداقل پول کمتری از باشگاه هایی که هیچ درآمدزایی ندارند خرج می شود.
اگر باشگاه ها برای فرار از انتقاد زیربار هر قراردادی نمی رفتند و برای مقابله با این افزایش بی رویه قیمت ها برای حفظ منافع تیم ها به مبالغ هنگفت "نه" می گفتند بازیکنان یا رهسپار لیگ های عربی آن هم دسته دو و سه می شدند یا اینکه مجبور می شدند رقم پیشنهادی را پایین بیاورند که متاسفانه اینگونه نشده است و به نظر می رسد در فوتبال کسی به پیشنهاد "نخرید تا ارزان شود" علی کریمی اعتقاد ندارد!
منبع: جی پلاس
نظر شما